مهارت خود کنترلی و مسائل مربوط به طراحی بازی های ویدئویی در این زمینه-بخش اول

در بخش اول این مقاله به تعریف خود کنترلی و ارائه چند روش مهم در جهت پرورش آن می پردازیم.

1-خود کنترلی چیست؟

خودکنترلی بخشی از مهارتهایی است که به کودکان و بزرگسالان اجازه می دهد افکار، اعمال و احساسات خود را مدیریت کنند تا بتوانند کارها را انجام دهند. متخصصین، این گروه از مهارتها را کارکرد اجرایی می نامند. بی حرکت نشستن، در صف ایستادن، رعایت نوبت مثال های ساده ای از خود کنترلی قلمداد می شوند. با این حال، خودکنترلی یک مهارت پیچیده است که با گذشت زمان توسعه می یابد [2]. نوعی واکنش نشان ندادن است؛ یعنی قابلیت متوقف کردن تنظیمات پیش فرض ذهن. شامل اغلب فعالیت هایی است که والدین مرتباً به فرزندان خود یادآوری می کنند: توجه کن، گوش کن، به خاطر بسپار، حواست را جمع کن [1]. 

محققان می گویند مهمترین مهارتی که می توانید در کودکان پرورش دهید، خود کنترلی است. مطالعه ای روی 1000 کودک نشان داد که سطح خودکنترلی یک کودک، میزان سلامتی، ثروت و میزان ارتکاب جنایت را تا سن 32 سالگی پیش بینی می کند. خودکنترلی این موارد را بهتر از هوش یا طبقه اجتماعی پیش بینی میکند. همچنین خودکنترلی، نمرات دانش آموزان را بهتر از IQ پیش بینی می کند. افرادی که خویشتن داری بالایی دارند از نظر عاطفی پایدارتر و شادتر هستند، مدیران بهتری ارزیابی می شوند و روابط بهتری دارند [1].

یک مطالعه کلاسیک از سال 1960 وجود دارد که از 1000 کودک 4 تا 6 ساله خواسته است که پاداش کوچکی (یک مارشمالو) را به سرعت انتخاب کنند یا بیشتر منتظر بمانند و پاداشی بزرگتر (دو عدد مارشملو) داشته باشند. چند کودک تقریباً بلافاصله این پاداش را خوردند، اما اکثر آنها در تلاش برای بدست آوردن دو خوردنی، زمانهای متفاوتی را منتظر ماندند. هرچه کودکان بزرگتر باشند، مدت زمان بیشتری می توانند رضایت را به تأخیر بیندازند. با پیگیری این 1000 کودک در بزرگسالی، محققان دریافتند که 40 سال بعد، تفاوتهای فردی در طول زندگی ثابت مانده است. در مطالعه ی پیگیری، محققان آزمایش کردند که آیا افراد می توانند هنگام دریافت نشانه های اجتماعی متناقض، انگیزه ها را مهار کنند. پاسخ طبیعی این است که وقتی چهره ای شاد می بینید واکنش نشان دهید، اما به افراد حاضر در مطالعه گفته شد که پاسخ ندهید. تصویربرداری عصبی نشان داد که جسم مخطط(ناحیه تحتانی مغز) و قشر جلویی ( یک ناحیه مغزی مرتبط با استدلال و پردازش) در طول این آزمایش فعال می شود، اما "در افراد با تاخیر کم" فعال سازی، بیشتر در جسم مخطط و "در افراد با تاخیر زیاد" فعال شدن قشر جلویی بیشتر بود. این نتایج بین کندریک 4 ساله و کندریک 44 ساله یکسان بود. به نظر می رسد که خودکنترلی در طول زمان تغییر چندانی نمی کند [1].

آزمایش کلاسیک مارشملو ۱۹۶۰

2-چند روش مهم در پرورش خودکنترلی

1-2-فراهم کردن راهی جهت ابراز احساسات

در یک مطالعه فیلمی ناراحت کننده را به مردم نشان دادند و از برخی از شرکت کنندگان خواستند احساسات خود را در مورد آن سرکوب کنند. آنهایی که احساسات خود را بروز ندادند در آزمایش بعدی استقامت بدنی کمتری داشتند. صحبت درباره احساسات روشی برای پردازش احساسات است. صحبت درباره احساسات با کودکان می تواند باعث افزایش خودکنترلی و تسهیل تشخیص احساسات در دیگران شود [1].

2-2- بازی هایی برای تمرین خودکنترلی

هرگاه از کودکان بخواهیم بازی های دارای قوانین را انجام دهند، به بهبود خودکنترلی کمک کرده ایم. اما برخی از بازی ها چالش برانگیزتر از بقیه هستند. به عنوان مثال،  بازی کلاسیک "چراغ قرمز، چراغ سبز"؛ وقتی کودک کلمات "چراغ سبز" را می شنود، جلو میرود وقتی "چراغ قرمز" را می شنود، در جایش یخ میزند. اما بازی با تغییر، پیچیده تر می شود:

بعد از اینکه بچه ها با قوانین تطبیق پیدا کردند، آنها را برعکس می کنیم. "چراغ قرمز"، نشانه رفتن و "چراغ سبز"، نشانه توقف است!

این بازی جدید توانایی کودک را برای بر خلاف عادت، عمل کردن آزمایش می کند. او باید انگیزه های خود را مهار کند و از آنچه روانشناسان "خودتنظیمی" می نامند، استفاده کند.

آزمایشی بر روی 65 کودک پیش دبستانی برای سنجش خودتنظیمی انجام گرفت و نیمی از آنها به طور تصادفی در یک سری جلسات بازی شرکت داده شدند. بچه ها این بازی ها را دو بار در هفته انجام می دادند که هر جلسه 30 دقیقه بود و پس از هشت هفته، محققان توانایی های خودتنظیمی کودکان را دوباره ارزیابی کردند. کودکانی که برنامه را با خودکنترلیِ متوسط ​​شروع کرده بودند، هیچ پیشرفتی نشان ندادند، اما کودکانی که از قبل مشکل داشتند (نمرات خود تنظیمی پایین تر از 50 درصد)، پیشرفت کردند [3].

3-2- توسعه مهارت های توجه و حافظه کاری

بسیاری از کودکانِ حواس پرت و تکانشی از ظرفیت حافظه کاری پایین رنج می برند. حافظه کاری، فضایی ذهنی است که برای حفظ اطلاعات در ذهن استفاده می کنیم. وقتی سعی می کنید یک مسئله ریاضی را حل کنید، یا سعی می کنید مسیر به سمت اداره پست را به خاطر بسپارید، از حافظه کاری استفاده می کنید. حافظه کاریِ کودکان خردسال به خوبی بزرگسالان عمل نمی کند. این طبیعی است. اما برخی از بچه ها بیش از دیگران مشکل دارند. در حالی که هیچ درمان جادویی برای نقص حافظه کاری وجود ندارد، اما راه های زیادی وجود دارد که می توانیم به آنها کمک کنیم [3].

4-2- تمرین برنامه ریزی

برنامه ریزی جزء مهمی از نظم و انضباط شخصی است. وقتی افراد به موانع پیش روی خود فکر می کنند و راه حل های خاصی را در مورد آن ارائه می دهند، به احتمال زیاد موفق می شوند. در مطالعات روی کودکان و بزرگسالان، نشان داده شد، افراد معمولا برای پیشگیری از مشکلات برنامه ریزی نمی کنند، اما پس از آنکه صراحتا به آنها توصیه شد قبل از اقدام فکر کنند، رویکرد خود را تغییر دادند و موفقیت های بیشتری کسب کردند.

در برخی از بازی ها به بازیکنان برای برنامه ریزی قبلی پاداش می دهند، این بازی ها میتوانند درس هایی را به کودکان آموزش دهد که در موقعیت های دیگر به کار گیرند.

تحقیقات نشان می دهد که توانایی برنامه ریزی ما تا حدی به توانایی های کلامی ما بستگی دارد. در یک آزمایش، محققان از کودکان خواستند تا بدون صحبت کردن، بازی برج لندن را انجام دهند. سکوت تحمیلی به عملکرد آنها آسیب میرساند و به احتمال زیاد به دلیل ایجاد اختلال در توانایی آنها در پیروی از یک برنامه بود. مطالعه دیگری نشان داد که کودکان پیش دبستانی که از کلمات برای توصیف زمان استفاده می کردند (مانند "به زودی" یا "بعدا") در به تأخیر انداختن خواسته ها بهتر بودند [3].

منابع

1. Clabough, E. (2019). Second nature: How parents can use neuroscience to help kids develop empathy, creativity, and self-control. Boulder, CO: Sounds True.
2. What is self-control? (2021,May24). Retrieved from
3. https://www.understood.org/articles/en/self-control-what-it-means-for-kids/
4. Teaching self-control: Evidence-based tips. (2021, May 19). Retrieved from https://parentingscience.com/teaching-self-control/