درباره این نشست
فقدان محیط پاسخ گو به نیازهای عصب-روان شناختی، به ویژه در بخش‌های سکونتی، مراقبتی، کاری و درمانی، منجر به کاهش توجه به ابعاد سلامت محیطی شده‌است. معماران همواره به اهمیت توجه به ادراک حسی و رابطه اش با فرم توجه داشته‌اند. در سال‌های اخیر نیز روش های مطالعه ذهن و رفتار برپایه علوم اعصاب شناختی و حوزه ادراک دیداری و هچنین ادراک چندحسی به مطالعات معماری الهام بخشیده اند.
اِبرنارد؛ معماری عصب‌محور را در جهت افزایش کیفیت زندگی از طریق کاهش استرس، افزایش شناخت، بهر‌ه‌وری طولانی‌مدت و در نهایت پاسخ روانی و عاطفی مطلوب معرفی کرده‌است. در مطالعات ویلسون و اشتنبرگ به ویژگی‌های محیطی، که واکنش‌های فیزیولوژی و عصبی مختلف مانند احساس راحتی در محیط کالبدی و یا حس اضطراب القا می‌کند، تمرکز شده‌است.
شیوه طراحی منحصر به فرد ساخته های انسانی می تواند بر اندیشه و احساسات ما اثر بگذارد. برای مثال، اثر کلیسای جامع؛ این واقعیت را القا می‌کند که مردم هنگامی که در اتاق های با سقف های بلندتر حضور دارند احساس خلاقیت بیشتری دارند. معماری عصب‌محور میتواند به ارائه بینش‌هایی که ساختمان‌ها و فضاهای داخلی را زیباتر، کاراتر و متناسب با ویژگی‌های انسانی کنند کمک کند. این مسأله همچنین میتواند به طراحی ساختمان‌هایی کمک کند که افراد را در وضعیت ذهنی مناسبی قرار می‌دهند. امروزه از روش ها و ابزار تحقیقاتی علوم اعصاب در تحقیقات معماری به عنوان یکی از جدیدترین تکنیک های بررسی تاثیر محیط بر فرد تحت عنوان معماری عصب محور استفاده می شود.
در 16اُمین نشست از مجموعه نشست‌های طراحی با دکتر کاوه فتاحی عضو هیأت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شیراز و رئیس لابراتوار نوروتک همراه می‌شویم تازه از معماری عصب‌محور و پژوهش‌های انجام شده در نوروتک بیشتر بدانیم. در این نشست همراه ما باشید.
